” Ούτω εφρόνει η Χρηστίνα. Αλλά τι να είπη; Αυτής δεν της έπεφτε λόγος. Αυτή ήτον η Χρηστίνα η Δασκάλα, όπως την έλεγαν έναν καιρόν. Παιδία δεν είχε, διά να φοβήται τας επιπλήξεις του επιτρόπου. Τα παιδία της τα είχε θάψει, χωρίς να τα έχη γεννήσει. Και ο ανήρ τον οποίον είχε, δεν ήτο σύζυγός της. Ησαν ανδρόγυνον χωρίς στεφάνι. “
ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ:
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1851 στη Σκιάθο. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων» και «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία δεν αποφοίτησε ποτέ. Με τα διηγήματά του, δημοσιευόμενα σε εφημερίδες και περιοδικά, κέρδισε την αγάπη του αναγνωστικού κοινού και την αναγνώριση και εκτίμηση της πλειοψηφίας του πνευματικού κόσμου της εποχής. Επιστρέφει οριστικά στη Σκιάθο το 1908 εξαιτίας της κλονισμένης υγείας του. Το Νοέμβριο του 1910 αρρωσταίνει από πνευμονία και στις 3 Ιανουαρίου του 1911 θα αφήσει στο πατρικό του σπίτι την τελευταία του πνοή.
Το διήγημα περιλαμβάνεται στον 3ο τόμο των “Απάντων”, επιμέλεια Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος, εκδ. Δόμος, 1984.
Πρόσφατη έκδοση: Αλ. Παπαδιαμάντης, “Τα αθηναϊκά”, εισαγωγή Σταύρος Ζουμπουλάκης, εκδ. ΜΙΕΤ, 2020.
Πρώτη δημοσίευση: εφημ. “Ακρόπολις”, 24 Μαρτίου 1896.